● گاوها ٬خوکها و جوجه ها خداحافظ! چه بهتر ! لااقل ديگر توهمي نمانده ! همه چيز مثل روز روشن است : بايد گه را مزه مزه کرد ....


بخشي از نامه ايي از هدايت به شهيد نورايي

نوشته شده در ساعت 12:56 AM

● روزي با کسي گفتم وطن براي من يک تکه خاک پر خاطره نيست نه دلم براي کوچه هاي باريک دربند تنگ ميشود نه فلان کوه خاکي و بهمان درياي آبي ٬ نه نوستالژي بوي کاهگل باران خورده دارم و نه عطش آفتاب داغ روزهاي کودکي .....وطن براي من جايي است که مادر در آن بغض ميکند ٬ جايي که پدر در آن پير ميشود و جايي که خواهر در آن ميبالد .‌وطن جايي است که تو در آن عشوه آغاز کردي ....


وطن اما امروز براي من جايي بود که ويرانه تر شدنش را نخواستم ٬ با نامي که از سر اجبار نوشتم و سبابه ايي که به اکراه جوهري شد. با منطقي ساده : هنوز هم جوهر را به خون ترجيح ميدهم .


از عنوان خائن به مملکت و بره و گوسفند بدم نميايد و ايمان دارم که در خيانت لذتي هست که در انجماد نيست .

نوشته شده در ساعت 4:37 PM

● فيلم ساختن مانند سفري طولاني است ٬ در ابتداي سفر ٬ به آنچه فکر ميکني مقصد است و اينکه پس از رسيدن چه ها که نخواهي کرد ٬ اما هر چه در راه پيشتر ميروي ٬ روياي مقصد جاي خود را به سوالي اساسي تر ميدهد : آيا واقعا روزي خواهم رسيد ؟!

فرانسوا تروفو

و من اين روزها مست زيبايي هاي اين سفر پر اضطراب شده ام و دلباخته ي نگاه همسفران .‌ آدمهاي قصه ام که روزي فقط نامي بر کاغذ بودند امروز آنقدر جان گرفته اند که رو در روي هم بايستند ٬ دخترک گلفروش من دارد ياد ميگيرد که چگونه ميتوان هم معصوم بود و هم زن و هم پر غرور و مرد مسن کافه دار هر روز خاکستري تر ميشود ٬ همانطور که ميخواستم ٬ همانطور که در پرانتزي جلوي اسمش نوشته بودم .‌ تا «بالندگي» هست ٬ ميتوان با کابوسهاي شبانه و اضطراب روزانه کنار آمد ٬ مهم «خلق » است ٬ هر چه که ميخواهد باشد ... تنها بايد خدا باشي تا لذت آفرينش را درک کني ....

نوشته شده در ساعت 7:26 PM

● ‌شايد يکسالي گذشته باشد ٬ شايد بيشتر .......ميدانيد ٬ بعضي اتفاقات به راحتي فراموش ميشوند ٬ در آني ٬ ثانيه ايي حتي .... اما هستند آنهايي که تمام زندگي با تو خواهند بود ٬ سنگين ميشوند و ميمانند ٬ به جاي رنگ باختن رنگ ميگيرند و پررنگتر ميشوند ٬ تا روز مرگ ٬ حتي بعد از آن ...‌مثل موشها و کرمهايي که به سراغت میآيند ٬ مي جوند و مي چشند ٬ذره ذره و آرام آرام وجودت را٬ و در تمام اين مدت تنها نگاه ميکني ٬ بي هيچ اراده و حرکتي ...جويده ميشوي ٬ بلعيده ميشوي ٬ ....تمام ميشوي ....مي بيني ٬ حس ميکني : تنها شدن٬ بلعيده شدن ٬ تمام شدن .....‌بايد يکسالي گذشته باشد ٬ شايد بيشتر ٬ شايد هم سالها ....


نوشته شده در ساعت 7:25 PM

●

نوشته شده در ساعت 1:49 AM

● عدم صرف کجا تواند در ميدان قدم اسب دواند و سايه ي فاني کجا به خورشيد باقي رسد

هيچوقت انقدر عذاب نکشيده بودم از نفهميدن زبان يک وبلاگ


نوشته شده در ساعت 1:44 AM

●

نوشته شده در ساعت 12:19 PM

●


خداي ساده لوحان را نماز و روزه بفريبد
وليکن من براي خود خداي ديگري دارم

ريا و رشوه نفريبد اهوراي مرا آري
خداي زيرک بي اعتناي ديگري دارم

شنيدم ماجراي هر کسي نازم به عشق خود
که شيرينتر ز هرکس ماجراي ديگري دارم
اخوان ثالث

نوشته شده در ساعت 10:49 PM

●

حاضريد ؟‌ نور ٬ صدا ٬ دوربين حرکت .....

اين نقش شايد آسانترين نقشتان باشد ٬ نه نيازي به ابهت پدر خوانده ايي
هست نه سرکشي اتوبوس هوسي ٬ فقط بايد چشمها را ببنديد ٬ فقط حواستان
باشد نبايد چشمها را باز کنيد ٬ ما همه اينور دوربين ايستاده ايم ٬ قبلا براي فرانسيس
فورد هم اينکار را کرده ايد ٬ نه اشتباه نکنيد ٬ ما نه کازان هستيم و نه برتولوچي ٬ ما
فقط بازي شما را نگاه ميکنيم ٬ مثل هميشه که نگاه ميکرديم ٬ بگذاريد مثل هميشه
محو شويم ٬ مست مان کنيد باز ٬ ساده است ٬ فقط چشمها را باز نکنيد ٬ مرگ ؟‌ از
چه حرف ميزنيد آقاي بازيگر ! اين فقط يک بازي است ٬ يک پلان سکانس طولاني ٬
اين نقش را خيلي ها بازي کرده اند ٬ از چاپلين و لانگ گرفته تا تروفو جوانک
پر هياهوي فرانسوي ٬ ما بقي را هم که خودتان ميشناسيد ٬ مرگ براي کساني
است که ديده نشده اند ٬ که نديديمشان ٬ شما را همچنان نگاه ميکنيم٬ نترسيد٬
شما نميميريد فقط چشمها را ببنديد حاضريد ؟

نور٬صدا٬دوربين ٬ حرکت .... نه! حرکت نکنيد آقاي بازيگر .....

نوشته شده در ساعت 9:05 PM

● ...
خودش مى گويد فاصله خبرنگاران تا هواپيما صد قدمى مى شد. طى اين مسير برايم به اندازه صدسال طول كشيد.
يكى از هواپيمارباها او را بازرسى مى كند و هر دو از پله ها بالا مى روند.
او كه خودش را براى عكاسى از داخل هواپيما آماده كرده و هر دو دوربينش را براى شرايط نوركم تنظيم كرده درآخرين پله با تشر رباينده اى كه پشت سرش قراردارد مى ايستد. سردى لوله اى اسلحه اى كه به كمرش چسبيده و تصويرى كه در برابرش مى بيند او را بهت زده مى كند.
دوجنازه خون آلود درمقابل او افتاده اند و رباينده دوم كه درآستانه در ورودى هواپيما ايستاده با اشاره به او مى فهماند كه تنها حق دارد ازجنازه ها عكاسى كند و اگر از ربايندگان عكس بگيرد درجاكشته خواهدشد.
دوربين مجهز به لنز معمولى رابالا مى آورد. رباينده دوم كه انگار متوجه چيزى شده از او مى خواهد دوربين را تحويل بدهد.
مشكوك شده و قصددارد خودش ببيند كه جز جنازه ها چيزى ديگر در كادر ديده مى شود يا نه. وقتى مطمئن مى شود اجازه عكاسى را صادرمى كند. نخستين عكس را مى گيرد. عكسى كه از لحاظ خبرى ارزش چندانى ندارد. فكرى مخاطره آميز از سرش عبورمى كند. با زبان شكسته بسته به آنها مى گويد اجازه بدهند با دوربين دوم هم عكاسى كند و بهانه مى آورد كه اولى سياه وسفيد بود و اين يكى رنگى است. چندثانيه در سكوت مى گذرد.
ربايندگان موافقت مى كنند و او دوربين اولى را به دست مردمسلح مى دهد و دوربين دوم را كه مجهز به لنز وايد (تصوير عريض) است به چشم مى گذارد. حالا دركادرش هم دو مسافر كشته شده را دارد، هم مرد رباينده را كه در گوشه كادر قرارگرفته.
مرزميان مرگ و زندگى به نازك ترين حدممكن رسيده است.
كافى است مردمسلح يك بارديگر بخواهد از زاويه دوربين دوم هم به صحنه نگاه كند ادامه


پ.ن. همسايه ها ياري کنين تا ما وبلاگ داري کنيم!



نوشته شده در ساعت 1:13 AM